Umut Şiiri - Burakcan Merdan

Neden yazma ihtiyacı duyuyorum
Yapacak onca şey varken niye seni sevmişim
Karartmışım geleceğimi.
Mahkum etmişim kendimi satırlara
Acımı kusuyorum. Çarem yok.
Bu kaçıncı oldu yazdığım bilmem. Yorulmuyorum, üşenmiyorum da. Yazıp duruyorum.
Sen kendini aynada görürken ben kalbimde baktım sana. Çoğu zaman baka kaldım. Sustum. bıraktım herşeyi sana baktım. Kitapları kapadım televizyonu, ışıkları. Sessiz oldum seni dinledim.
Öyle hapsettim kendimi sana
Göz yaşımı silmeye vaktim dahi kalmadı
Umursamadım kendime bakmadım daha.
Hergün saçlarını yıkayan çocuktan eser yok şimdi.
Darmadağın olmuş, saçıda kendiside
Düzeltmemde artık sanmıyorum
Ne gerek varki
Sanki şu köşeden az sonra sen çıkacak değilsin ya
Sarılarcak değiliz nede olsa
Elimi tutacakmısın. Yine inatlaşcaz mı ilk sen diye.
Yine ilke benmi öpcem.
Sorun yok keşke olsanda ilke ben öpsem.
Bak böyle öpülür desem.
Keşke çıksanda şu köşeden
yürüsek beraber. Gülsek. Gözlerimize baksak. Bir an duraklayıp birbirimizi seyretsek.
Özledim. Keşke şu köşeden çıksan.