Umut Şiiri - Feyziye Alper

Yeni yılda,
Yalnızlıklar sığınacak kalabalıklar bulur,
Geçmişin fırtınalarından.
Korkularsa gömülecek bir yürek, bir çukur.

Vazolara çiçekler konan yeni yılda,
Yürür peygamber sabrıyla savaşçılar,
Söner tarihin ateşleri atılan her adımda,
Kanları güle rengini verir.

Susarak girilen yeni yılda,
Sözcükler yakalar bir avcı,
Uğultulu, karanlık ormanlarda.
Dizer salkım söğüt dalına,
Tamamlanır geçen yılın eksik cümleleri...
Bilinmeze açılan kapılardan,
Boşluğa bırakılmış sesi,
Yakalar yüreğinden,
Kanatları olmasa da uçurumları seven,
Soyunun son temsilcisi,
Uzak ve özgür bir kuş.

Kararlar alınarak başlanan yeni yılda,
Pişman olur,
Sokar kınına hançerini düşman;
Dost uzatır elini,
Çeker gemisine kırk yıl sürecek yolculuk için.
Sevdim der kuyulara itilen âşık,
Rüzgâra karşı koyarak.
Bekler,
Kuşların uçtuğu, kervanların geçtiği zamanı.

Yeni yılda,
Yeniden inanır insan,
Yeniden güvenir.
Yeni yılda,
Yeniden savaşır insan,
Yeniden sever;
Olsa da olmasa da karşılığı.

(Ankara / 6 Ocak 2004)