Umut Şiiri - İsa Yılmaz

suda yaşayan bir adam
suda yaşayamayan birini sevmişti
adam deniz, kadın ateşten bir güneşti
geceden sabaha esen bir rüzgar
aşk fısıltılarını kulaktan kulağa taşırken
adam bir deniz
kadın ateşten bir güneşti
dalgalar adamın elleri
ve damlalar adamın kalbiydi
adam sudan kalbiyle
ateşe doğru çırpınırken
karşısına çelikten taşlar dikilmişti
kıvılcımlar kadının gözleriydi
uzaktan bakarken gizliden gizliye ağlardı
hikayenin en dokunaklı yerinde
gece perdelerini yalnızlığın üstüne çekerdi
yeniden geleceklerdi
yeniden bakacak
yeniden ağlayacaklardı
yeniden ve yeniden
ama asla vazgeçmeden
yeniden ve yeniden
tüm mesafeleri unutup seveceklerdi
değil mi ki aşk biri için kendiyle savaşmaktı...

19.04.14