Umut Şiiri - Lokman Demir

Umut

Umut!
Umut dedi yine
Bakışlarında çaresizlik,
Yüreğinde tarifsiz bir eziklik vardı
Anladım, umursamamış gibi yaptım
Yine umut dedi
Çığlığım gönlünün gökkubbesini deldi;
Unut dedim unut!
Kesildi hem nefesim hem sesim
Ağlamamak için nedeni yoktu anladım
Ağlamadı, yüreğinin çivisi sökülmüş gibi yaptı
Bilirdi o ağladımı; canı çekilirdi ruhumun
Alo...öyle hüzün öyle acı bir sesleniş,
Ay parçam dedi sonra
Dilime paslı prangalar vurulmuştu
Efendim diyemedim!
Efendim hüzün gözlüm
Efendim yosun gözlüm
Eli,yüreği,sesi her zerresi titriyordu
Tek kelime sadece geliyorum dedi
Oysa gelme demiştim, sonsuza kadar gideceğini bilmeden...
Gelme!
Geliyorum demeliydim
Ve sen gitmemeli
Bu şehri öksüz, yüreğimi yetim koymamalı
Her ölenle ölünmüyormuş gerçekten
Sen öldün ve ben hala nefes alıyorum nedense
Ah yosun gözlüm, yorgun gönüllüm
Haydi sil gözlerine bulaşmış o kırmızı yaşları
Bak ben geldim
Sen gitme...
Söz bir daha gitmem söz
Sen yeter ki dön
Yeter ki sen gitme...

Lokman Demir
Kayıt Tarihi : 22.2.2014 17:38:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Lokman Demir