Senin içinde iki ayrı insan var.
Biri;
Dans etmeyi bilmeyen,
Yüzünden gülümseme,
Gözlerinden umut eksik olmayan küçük bir çocuk.
Diğeri;
Gülümsemeyi umutlara yüklemiş,
Zamanın çizgileri,
Yüreğini buruşturmuş,yalnız bir adam.
İşte ben o çocuğu sevdim.
Artık ayrılık zamanı,
Ben o küçük çocuğun peşinden gidiyorum.
Ve biliyorum;
Ayrılık kaçınılmazsa,
Ağlamak,kaçınılmazın son noktası oldu.
Hoşçakal koca adam,
Sen yalnızlığınla ölümü beklerken,
Ben küçük çocukla dans etmeye gidiyorum.
Seni seviyorum yalnız adam,
Aşkım,
Bütün umutlarım,
Küçük çocuğun gözlerin de saklı.
Ve bilirsin,
Ben umut olmadan,asla yaşayamam.
Ankara Ekim 2003
Hakan ArıkanKayıt Tarihi : 26.5.2004 17:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!