Ötesine dokunamadığın
Çekiyor elini eteğini dağın
Dağ gibi aslına kavuşamadığında
Sönüyor volkan
Nereye kadar umut
Oraya kadar öfke
Ne kadar nefret
O kadar acı.
Böyle devam etmez denilen
Durmuyor asla
Nereye kadar giderse
Oradan en başa dönüyor
Ne kadar isterse
O kadar vazgeçiyor,
Hayat!
Dizkapakları yorulana dek
Nefes almıyor.
Sırası geldiğinde herşey
Zamansız yakalanabiliyor kolundan
Boğazına kadar sokup dilini
Tükürebiliyor başkaldırıya.
Böyle devam etmez denilen
Ediyor işte!
Nereye kadar ölüm,
Oraya kadar devam..
Kayıt Tarihi : 25.9.2013 02:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Özkan Aksoy](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/09/25/umut-1130.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!