Umut Şiiri - Esen Zafer

Seni ben okyanuslardan kazandım
En fırtınalı yıkımların ardından
kan ter içinde çıkardım
sapasağlam, pırıl pırıl
Seni atlıların ve yayanların hoyrat tabanlarında ezdirmedim,
bir özgürlük bayrağı gibi dimdik yukardaydın
Kör edip korkularımı karartıp gözlerimi
akreplerin yılanların yuvasına daldırdım
narin ellerimi sakınmaksızın
Yıldırımlara siper edip sırtımı
Ölümün ürpertili kuytularında düştüm peşine
Yoklukta yoğurdum olmazda oldurdum
Kayalıklardan fışkıran taze bir filizdin kimi zaman
Çorak toprakta bir nem
Çöllerde bir hayal
Ne zorbalığın zoru
Ne ihanetin hançeri
Ne en tatlı yalanların kahpe çemberi
Yok sanacak kadar derinlerde saklayıp seni
Kaybettiğimde bile benimdin
Çık artık ak yürekli sarı taçlı umudum
Çık ortaya gökkuşağı bezenmiş bulutum
Yorgun ayaklarımla üstüne serileyim
O pamuk bağrında şarkılar söyleyeyim
Duyuyor musun şimdi kuşların davetini
Sana bahar tadında yaşamdan mabet ördüm
Seni ulaşılmaz sandığım yücelerde gördüm
Ne kadar uzaktaysan o kadar içimdesin
Dön umudum yerine sen ben kadar benimsin.