Umut Şiiri - Mustafa Karaahmetoğlu

Tek tek sönerken, sokak lambaları
Karanlığa gömülür umutlarım.
Bulamam yolumu
Yalnızlık melodisi duyulur
Son duraktaki orkestradan.
Gözlerim dolu dolu
Ellerim cebimde,
Bakarım arkandan
Uğurlarım seni bilinmeyen adreslere,
Sessizce…

Köşe başları yine siyahlar içinde kaldı
Yanmaz artık o lambalar.
Gri bulutlarla sözleşmiş gibi,
Artık içimde karanlıktır.

Yüzümü;
Bulutların arkasında saklanan güneşe çevirir
Yalvarırım!
Birazda bana gülümse,
Gülümse hadi!
Aydınlansın, gönül karanlığım
Kara bulutlar dolaşmasın,
Sevdamızın üzerinde!
Isıt yüreğimi,
İzin verme üşümesine.

Sevdiğim kadın gidiyor şimdi
Bir bilinmeze,
Bir başka dehlize.
Sokak lambaları yanarmı?
Onun gideceği yerde…

Biliyorum ki ikimizin de yüreği
Karanlıkta,
İkimiz de lambaları yanmayan
Sokaklarda,
Dolaşıp dururuz
Bir daha karşılaşmak, umuduyla