Umut. Şiiri - Seyfeddin Karahocagil

Umut….

Umut; İnsanı yaşatan hayal..
Umut; Tutulamayan dal..
Umut; Vazgeçilemeyen hal..
Umut; Tatlı bir masal..
Umut; Açılmayan fal..
Yine de sen Umut de ve orada kal..

Umut derler adına ömür boyu koşuşun,
Bazen titrer kanadında bir kuşun
Bazen kalır yarısında yokuşun.
Bazen ufuklar ötesinde, dağlar ardında
Bulutlar arasındaki uçuşun
Sır perdelerinin gölgelediği yerde
Belki de periler diyarında
Uyanışıdır bir düşün...

Çakan bir şimşek mi? .
Parlayan yıldız mı? .
Denizde göz kırpan yakamoz mu? .
İstersen düşün..

Çöldeki serap..
Rüzgârın önünde koşuşan bulut
Dökülen yağmur damlaları mı beklenen umut?
Bazen öyle yakın öyle yakın ki;
Arkasından koş ve tut..
Kalbinde yaşat göğsünde uyut..
Ne yapardı insan olmasa umut?

Yorulunca koşmaktan
Bir gün dersin ki “yeter”
Beklenmedik bir anın umulmadık yerinde
Uyanınca hayat denen bu düşten
İşte o zaman başlamadığı yerde biter..

Seyfeddin Karahocagil
5/Aralık/2012 Amasya.