mevsimlerden sonbahardı.
dalından kopan yapraklar,
kendini rüzgara teslim edip,
sürükleniyordu uzaklara...
nereye gideceğini bile bilmeden.
bende onlar gibiydim.
birakmiştim kendimi hayatın akışına,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta