1952 - Mechul (hos geldi sefa geldi)
Gökyüzü kararanda,
Rüzgar alabildiğine soğuk esende,
Sonbaharda sararmış son yapraklar,
Dalından rüzgar önüne düşende,
Kozada kalan son tohumda,
hep göz göze geldiği,
aşık olduğu toprağa düşmek üzereyken,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim