Umut Şiiri - Merve Deniz

Kendimi herseferinde inandirdigim koca bir umuttu oysa,
gecelerimi gunduzlerime sokan.
Kedi, ciğer hesabı değildi aşk,
Kedi, köpek misaliydi herzaman.

Yaşadıklarımın siyahiydi her seferinde elimin ayarını bozan.
Yazmak istiyorum ışte...
Seni YAZI'mda istiyorum!
Öyle istiyorum ki, bırak umutlar kalemim bile dile gelsin.
Kavga ettiğim bir tek sen değilsin bu aralar.
Sol yanimla yazmak istiyorum.
Alıyorum kalemi sol elime,
tıpkı senden sonram gibi karışıyor harfler birbirine.
Onlarda benim gibi titriyor her seferinde.

Gozyaslarim dile gelebilseydi eğer,
eğer yolunu şaşıran her harf boğazına adın gibi düğüm olabilseydi,
Belkide tek umudun sol yanım olurdu...

Sanırım sayılarda senden taraf artık.
Cevirdigim her numara yakınlarda biryerlere olduğunu fisildaya fisildaya numara çekiyor bana.
Yazdıklarım beni seninle kandirabilen tek silah artık.
Sahi senden önce banada öğretmişlerdi;
At,
Avrat,
Silah...
Namlunun ucunda kıvranıp duran bi adam...
Erkek olmaya yüz tutmuş, avradin namlusunda adamliktan nasibini alamamış bir adam...

Kendimi kandirmakta oldukça usta olduğum bir konuydu umut...

Devrik bir cümlenin boynu bükük virgulu gibi boynumu büker ve kafama seni sıkarim bu gece...