Umurunda değilsem, umurum da değilsin artık. Ne kadar zormuş seni unutur gibi yapmak. Umursamamak. Hayatın kalanını sensiz geçireceğini bilmek ve acımasını hissetmek yüreğinin her gün.
Evet bitti bir şeyler kağıtlar üzerinde.
Ben bittim senin yüreğinde.
Bitirmek, başlangıcıdır yeniliklerin sevdiğim, umursazlığım.
Ben her bitirdiği mi sandığım da, yeniden başladım. İlk gün gibi. Son günü istemeden. Sen giderken ve önüne bakarken, ben sadece sana ardından baktım.
Gülümsemelerimi de aldın gittin benden. Yüreği mi. Beni...
Geri de sadece hastalıklı bir bedendi kalan. Ruhsuzca ve umutsuzca geriye kalan zaman.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta