insanlar var çevremde çok sevdiğim.
hepsi acı içinde.
merkezindeyim cehennemin
ateş yakmıyor beni.
yaşamım düşmüş yollarda
sürüklüyorum çekiyorum
kanı çekiliyor kanım çekiliyor
kollarıma bırakıyor kendini.
yaşamım yığılmış bir koltuğa
ayakları pelte kolları titrek.
yüzyıllar geçti.
senden arınmam için
dünyaları kaldırmam gerekti.
Kayıt Tarihi : 28.9.2008 12:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!