Umurum duymaz.
Girdin aileye tarumar olduk.
Seni insan bildik her gün kahrolduk.
Küstah tavırların haddini aştı.
Dünyayı yaksan da umurum duymaz.
Her gün yaparsın bin terbiyesizlik.
Kocan adam olsa sesin çıkmazdı.
Her an anırmaya sebep ararsın.
Dünyayı yaksan umurum duymaz.
Anlamadım seni nasıl mahluksun.
Yılan desem yetmez kobra huylusun.
Akrep çıyan sanki kene soylusun.
Dünyayı yaksan umurum duymaz.
Bize yaşatsan da nefreti kini.
Bir gün seni toslar koç deve kini.
Bırak artık yeter kır nefretini.
Dünya sana kalmaz umurum duymaz.
İskenderun; 09 Kasım 2009
Tayfur IşıkoğluKayıt Tarihi : 9.11.2009 12:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu dizeleri yine daha önce de yazdığım şirret gelin' e devam niteliğinde yazdım. Nasıl etsek de bundan kurtulsak bir yol bulmaya çalışıyorum.
![Tayfur Işıkoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/11/09/umurum-duymaz.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!