Umursamayabilsem Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Boynun bükük salkım söğüt gibisin
Dokunsam kırılacaksın
Yıpranmış filizlerin
Köklerin toprağa tutsak
Ruhuma kökleşen ellerini sökebilsem
Sana sürgün ellerimi ellerinden koparabilsem
Önemsemesem mesela seni
Umursamayabilsem

Fırtınaların pusularında pusulasızsın
Gözlerin sisli hep yüzün kar boran
Rüzgarların hıçkırığından haberin yok
Saçında hırçın dalga yanağında girdap
Vazgeçebilsem kulaçların çırpınışından

Bir kaçabilsem rüyalarda senden
Bu hummayı atlatabilsem
İndirebilsem hüznün küfesini omuzlarımdan
Seni düşünmemeye bir karar verebilsem
Önemsemesem mesela seni
Umursamayabilsem

Raylı yollara dalıyorsundur hala
Efkarlı mı geliyor tren düdükleri
Hangi iklimlerin bulutlarıyla sürüklenirsin kim bilir
Yelkenlerden beyaz ellerine
Yıpranmış titrek ellerim hasret kalmasa
On parmağım marifetten yoksun
Bu şiirin sonunu bir yazabilsem
Noktalayabilsem bulanık mazimizi tırnak içinde

Yokluğuna -ne kadar isterdim- alışabilsem
Vazgeçebilsem yarınlarımdan
Yüreğimi çürük bir diş gibi
Yerinden çekip atabilsem

Göğü kırbaçlıyor şimşekler
Sokakta yakalar kar tenini kara kış
Sen çok üşürsün biliyorum
Böceklerden tiksinir
Terk edilmekten korkarsın
Sabaha karşı kabustan uyandırır seni telaşın
Nehre benziyordur gözyaşın belki hala
Ne zaman taşacağı belli olmaz
Ben de taşırabilsem zehrimi
Yüreğimdeki yarayı kanatabilsem

Gözyaşını uykunu en çok sesini
Boşverip karışabilsem hayata
İlgilenmesem gülüşünle ne bileyim
Önemsemesem seni mesela
Umursamayabilsem