Umursamakla Umursamamak Arasında Bi Yerd ...

umursuyorum...benim için varsa yoksa O...

Geriye dönüp, O'na sıkıca sarılmak ve hiç çıkartmadığı o tişörtüne, gözyaşlarımı silmek istiyorum. Oysaki kar çoktan yolları kapamış...

Sinirle beremi çıkarıp yere fırlatıyorum. Artık kar taneleri, hızlıca yüzüme çarpıyor ve haykırıyorum;
Gitmek Gitmek istiyorum
Ama o beyaz örtü izin vermeyecek biliyorum olsun çaresizlikten kıvranmaktansa düşerim yinede yollara...

umursuyorum...Çünkü benim için hep O...

ileriye doğru ufak bir gezinti yaptığımda sihirli lambamla acılı günlerin tükendiğini görüyor elma şekeri almışım gibi seviniyorum gidip sarılmak
istiyorum sarılmak sadece sarılmak ama çığ düşmüş yüreğimin şehrine kaldırılmasıda bi hayli sürer gibi duruyor malesef...

Umursuyorum... şah damarım gibi O
hatta daha yakın gibi bazen bana daha çok attığını hissedebiliyorum yanlızlıkta,o yanlızlığı gidermek için uğraşıyorum aniden sağnak yağış başlıyor
başaramıyorum...Açıyorum şemsiyemi bekliyorum belki diner diye.

Yook yoook artık olmuyor dayanamıyorum...

umursamıyorum umursamıyorum işte...
çünkü geri de ileride adım atsam o umursamazlık sancılarıyla kıvranıyorum ama kimse duymuyor gür ve yüksek sesim çıkmıyor o anlarda işte...

Umursamıyorum diyorum ama sanırım bi hayli umursuyorum olan bitenleri hem umursamasam canım bu kadar yanmazdı dimi?