umutların kıraç bir coğrafyaya döndüğü yerdi
yüreği...
bazen kısa süreli biraz yağmur yağar umutlandırırdı toprağını
elinde umut tohumları koşa koşa varırdı toprağına
umutlarını toprağa serpiştirirdi anlık küçücük mutluluklarıyla
arkasını dönüp, varmak için yola koyulduğunda
birden kanını yakan sıcak rüzgarlar esmeye başlardı
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
