Umursamadiklarim Şiiri - Umut Bektaş

umutların kıraç bir coğrafyaya döndüğü yerdi
yüreği...
bazen kısa süreli biraz yağmur yağar umutlandırırdı toprağını
elinde umut tohumları koşa koşa varırdı toprağına
umutlarını toprağa serpiştirirdi anlık küçücük mutluluklarıyla
arkasını dönüp, varmak için yola koyulduğunda
birden kanını yakan sıcak rüzgarlar esmeye başlardı
arkasını dönüp üzüntüden kırışmış gözleriyle bakakalırdı
toprağı ekilen toğumlarıyla birlikte yanıp kavrulurken
ardından yüreğinden büyük hayal kırıklıklarıyla evinin yolunu tutardı...
kaçıncı kez tohumlarını elinden almıştı rüzgar ve güneş hatırlamıyordu bile
her seferinde kendi kendini kandırıyordu belki bu kez yeşerir diye ektiği tohumlar
elinde artık tohum kalmadığından habersiz koyulmuşken yola
varamadan yüreğinin konağına atmaktan vazgeçti kalbi
almaktan vazgeçti nefesi ve vazgeçti nefsinden
kıyıda köşede unutulmak adına usulca bıraktı bedenini bir gölgenin ardına...

060920161053

"U.B"

not: düşüncelerim tükendi, umutlarıma ulaşılamıyor, duygularım ise metamorfoz geçirdi artık bana bile ait değiller...
bana faydası yok belki sana olur artik umursamadiklarimin...