Umulmadık Taş Şiiri - Suat Büyükgökçek

Beni anlamalarını beklemiyordum.
Herkes okyanusta bir damlaysa, ben bir damlaya sıkışmış okyanustum.
Taşsam içime taşar, coşsam kendimi boğardım.
Yere bakıp yürek yakmamış, umulmadık taş olup baş yarmamıştım.
Yine de dokuz köyden kovulmuslugum olmuştu.
Belki kaba göre şekil alsam, iki ipte oynasam, düşene vursam tutunurdum.
Ama ben tutunmak değil,
Bağdaş kurup oturmak istiyordum.
Fakat vicdanımın ayakta kaldığı yerde ben nasıl oturabilirdim?
Benden yaşlıydı,çok kullanılmıştı, haliyle yıprandı. Oturmak onun hakkı.
Hem Halik'in bildiğini balık bilmese ne olur?
Kim kazanır?
Kim kaybeder?
Kazanmak neye yarar?
Kaybetmek neyi götürür?