Umulmadık Şiiri - Zübeyir Kara

ağlarmı hiç gözler
yüreğin en titrek haliyle titretirmi bedeni
üzülürmü hiç
yanlızlıkla yamalarken sökülmüş düşleri
avunurmu hiç
sabırla yonttuğu düş kayasını
....
erdemmi nisbetmi kin yoksa öfkemi
hayelleri hangi kuytu köşelerde gezinmekte
yıkılmış bir dev gibi
yer titrer gök titrer
sanki
sanki
solugun güllerle bir demet,hayatı izler
....
azmı çokmu belirsizlik
nekadar yaşanırki hayat doyasıya
nekadar isnan aradığını bulurki
hangi nokta hangi zirve
erişildiğinde yüreği dindirir
....
köstekli bir saatin işleyen çarkları gibi
an gelecek aniden birden
saat çark, gözterilen, emek verilen
hedef çizilen gaye denilen
o an duracak
o anki sonsuz bir durgunluk
o anki sonsuz bir sessizlik
beklenmedik
farkedilmedik bir durgunluk
inanamak istemez
ama vakit vakit.....
...
ne getirdi ne götürdü
ne onunla kaldı neyin sonu oldu
ne arıyordu neyi buldu
son umutla son gayretle son kez soooooonnnn
soludu soludu solu sol so ss s
yok bitti
geldi ve geçti
artık kendinlesin
bir ömür biriktirdiklerinle yüz yüzesin....
umulurki yaşadıkların özlensin söylensin
umulurki gittiğin yerde
daha güzel şeyler seni beklesin...