Ümüğümüz sıkılıyor
Nefes almak bile zorlaştı.
Ümüğümüzü sıkıyor
Ümüğünü sıktırmayanlar
Kömürle doymuyor ki,
Aç , açık garibanlar
Nereden,
Nerelere geldik.
Felek yar oldu ümükcülere.
Emekli gariban,
Yarı aç,
Yarı tok çalışan.
Hani nerede senin ahdevefan.
Kimedir vefa borcun
Onu da bilmiyorum ki.
Yedirmem diyorsun.
Doğru söylüyorsun.
Rab bana,
Hep bana deyip,
Götürüyorsun.
Unutma.
İyi düşün.
Nerelerden,
Buralara gelirken,
Geldiğin yolun başında,
ATATÜRK vardı
Onu bile,
Gözünü kırpmadan harcıyorsun
Ümüğümüz sıkılıyor,
Kelepçelenmiş yaşam
Sindirilmiş insanlığımız
Özgür olur mu?
Aç olan insan.
Kayıt Tarihi : 31.1.2010 20:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yazan duyarlı yüreğe selam olsun varolun.
Saygılar hocam.
Doğru söylüyorsun.
Rab bana,
Hep bana deyip,
Götürüyorsun................ Yedirmem diyenler deveyi hamuduyla yutuyorlar.. ama ne yapalım zaman bunu götürüyor.. bu güzel paylaşımınız için teşekkür ederim.. saygılarımla tam pua...
Kelepçelenmiş yaşam
Sindirilmiş insanlığımız
Özgür olur mu?
Aç olan insan.
Anlayan olursa güzel hicvetmişsizin..
Tebrikler üstat..
TÜM YORUMLAR (5)