Umuğ Şiiri - Yaşurukı Nağıd

Gökyüzü griliğe bürünmüş, içimde fırtınalar kopar,
Güneşin gülüşü kaybolmuş, yüreğimde karanlık bir kapı aralar.
Bir zamanlar coşan nehirler şimdi sessizce akmakta,
Yaşama sevincini yitirmiş, bir yabancı dolaşmakta.

Gözlerinde kaybolmuş umut, bulanık bir resim gibi,
Gecelerin karanlığında, yıldızlar gözlerini arar gibi.
Kalp atışların bir melodiye dönüşmüş, hüzünlü bir şarkı,
Yaşamın içinde kaybolmuş, umutsuzluğun soğuk yatağı.

Gülüşün solmuş, renkleri solgun bir tablo gibi,
Güneşin ışığına hasret, yüzünde bir maske var gibi.
Belki de kayboldun kendi içinde, karanlık koridorlarda,
Ama unutma, her gece bir sabahı getirir, umut hep vardır.

Belki bir gün yeniden bulacaksın kaybolan sevinci,
Gökyüzüne bak, umut dolu bir gün doğuyor orada.
Yaşamın melodisi çalmaya devam ediyor,
Ve sen, içindeki karanlıkla savaşarak yeniden parlayacaksın.