Umudunu kaybetme Şiiri - Enes Ekinci

Yoruldum artık insanlardan...
İnsanların yalan sözlerinden ve
İki yüzlü sahtekarlıklarından
Ne yana uzanmak istesem
Hep bir engel hep bir yalan
Bu yalnızlık kuyusundan çıkmak için
Uzandığım her dal, kuruyup gidiyor avuçlarımdan

Bütün heveslerim, bütün ümitlerim kursağımda
Ne yapsam boş, ne tarafa dönsem olmuyor
Ne yaptıysam olmuyor kurtulamıyorum kendimden
İçimdeki bu karanlık kuyudan çıkamıyorum bir türlü

Ne zamanki bir umut filizleniyor içimde
Muhakkak biri tutup koparıyor içimdeki kökleri
Her defasında başa sarmaktan usandım artık!

Bütün bu olanlar benim suçum muydu?
Ben mi istedim bu hayatı?
Gözlerinin simsiyah, karanlık kuyularında kaybolmayı ben mi istedim?
Benim suçum muydu, sevmek?
Cezamı gözlerin mi kesecek?

İstemiyorum artık ne seni ne de senli olan şeyleri
Kendi kuyumda yapayalnız kalmak istiyorum.
Hayallerimi geri verin, ben onlarla yaşamak istiyorum...
...