Umudun Yollarında Bir Yaprağım

Umudun yollarında
Avuçlarımı açtım bekliyorum.
Mutlaka yolu düşecektir avuçlarıma.
Dilenciyi kimse fark etmez
Dilenciyi fark ettiren ettiği duadır.
Dilencinin sahtekarlığını kimse bilmez
Çünkü ettiği dua gerçektir...
İhtiyaç gerçektir
Kiminin açgözlülüğüne
Kiminin çaresizliğine.

Beni öldüren
Güvenimi sevdiklerimin öldürmesidir.
Sevdiklerim diyorum kıyamıyorum.
Yoksa bizim öfkemizde bilir
Kılıç tutmayı,
Silah kullanmayı.
Yine benim yüreğim kanar,
Yine benim içim yanar.

İnsanı göz değil
Kalp görür.
Tabii kalp gözü varsa.
Beni herkes tanıyor
Ben de herkesi.
Çünkü insanız.
Öyleyse bu yabancılık kim?..
Kendine yabancı
Çünkü insana yabancı.
Oysaki bir kalp var içinde
Bir kalp var içimde.
Kalp kalbe muhtaçtır
Kalp kalpse.

Gönlüm bir odalı olsun
İçi parayla dolsun, diyor.
Ben de diyorum ki
Gönlüm çok odalı olsun
İçleri maneviyatla dolsun.
Kıyıda köşede de biraz param olsun
İhtiyacımı görecek
Kimseye muhtaç ettirmeyecek.
Nefis ölmüş olsaydı
Bu dünya cennet olurdu.

Güvenim öldürüldü
Mezarı ise sırtımda.
Güvenimin zanlılarına
Küfretsem edebim el vermez
Dua etsem gönlüm incinir.
Allah deyip susuyorum.
Delinen kalbim
Gözlerimden akıtıyor.
Beni birde kalbimden hancerlediler
O çok güvendiklerim.

Düşlü bir bekleyişin
Kirpiklerimden yağan
Yağmurları altındayım.
Gökyüzünden şemsiye tutulacaktır bana.