Umudun Yolculuğu Şiiri - Necla Arpa Gülaçar

Gündüz maviydi deniz
Gece kapkara bir sahra
Umuda yolculuk son çare
Baba umutlu anne biçare
Kudurmuş bir denizde
İltica etmiş ruhlar
Toprağı çalınmış mülteciler
Bunu seyreden ahmak bir dünya!
Bir celladın seyircisi
Korkak vicdanlar
Ağlamaya hakkı yok
Günah çıkaranların
Onlar hiç değilse denizin mavisinde öldüler.
İnsanlık cehennem olan yüreğinde öldü
Kömür karası vicdanlar
Yürek kafeslerinde idama mahkum etti
Geleceğini...
(N.A.G)