Yedi tepeli şehirde ben ki yediveren gülüyüm
Kendi toprağımda bazı sevgisizlikten ölüyüm.
Bu şehir içten içe nasıl da kendine bağlar beni.
Her doğan gün tazeleyip umutlarımı yapar yeni.
Kimi gün dilimde olur en hazin içli hüzzam şarkılar
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta