Umudun Tanrıçası Şiiri - Lütfi Sabri Batı

Boğulmuş bir ifade yüzünde
İnatçı ve yorgun korlar gözünde
Durur öylece dimdik ayakta
Umudun Tanrıçası

İlk kahkahasında bir bebeğin
Çınlayan ses senden gelir
İzlerin apaçık bellidir
Umudun Tanrıçası

Her vuruşunda
Şu korkak kalbimin
Cesaretinin tortusu
Damarlarımda uyanır

Yaz güneşinde uyuyan çiçek
Kışın karları delip geçecek
Damarlarındaki can suyunda
Sen olacaksın
Umudun Tanrıçası

Mücadelenin biricik kadını
Şerefinle ölmek dövüşürken
Ve de kazanmanın umudu olmasa
Nasıl dayanır ki insan bu savaşta

Sen Umudun Tanrıçası;
O ağlar gibi tebessümünle yüzünde
Durdukça orada,
Sürecek bu mücadele,
kah zaferle kah felaketle
Ve sen durdukça
var olacak acı, keder, gam ve nice kötülükler

Sakın üzüleyim deme!
Sil gözündeki o bedbaht yaşları
Çarpacaksa yüreğin umutsuzca
sök-at-gitsin

Ama sen sakın
Yıkılıp küsme kendine
Sen varsan var aynı zamanda
Aşk, sevgi, dostluk ve daha nice umutlu şeyler

Çünkü:
Umuttur yaşatan bizleri
Ve yaşam dediğin
Uzun, çetrefilli bir yol
O zaman ver ellerini bana
Gidelim bu yolda omuz omuza
Umudun Tanrıçası