Umudun Söndüğü An!
Çatlak dudaklarımdan kan fışkırdı
Ağaçlar titredi
Meyveler döküldü
Bulutlar kaçtı gitti
Güneş çoktan battı.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Çileli bir gün yaşamının öz açılımı belki de...
saygımla...
Mustafa Yılmaz
ant +10
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta