Umudun Son Çizgisi Şiiri - Ahmet İnce

yanık yürek atışlarında uzanıyor gece
dilsiz akşamlar gibi sessiz, ıssız değil dağlar
kentlerin gözlerinde birikse de kaygılar
parçalandı vitrinleri korkunun
kırıldı zulmün gülüşü renk renk
tanıdık zaferi, tanıdık artık

sen ve ben
geleceğe gülümseyen
bir aşkın tutkunlarıyız
fırtınalar içinde kalsak da
öpüşen iki dağın ceylânlarıyız

doruklardan
alçaklara inemeyiz artık
bak, sislerin arkasında kayboluyor karanlık
bir öpüş kadar kısa sürmesin mutluluk
gel, daha yükseklere çıkalım sevgilim
çünkü biz, özgürlüğün sesiyiz
iğne deliğinden sızan bir umudun
belki de son çizgisiyiz