Umudun şiiri Şiiri - İbrahim İşçioğlu

Ben bir aldanışla uyanmış yüreğin esrarına
Yuvası dağıtılmış Kuşların öfkesine
Toprağa gömüp sevgisini,yaşamı bir görev bilen
Acı, hasret hüzünle harmanlanmış yüreklerin şiirini sevdim
Dokununca yokluğun ateşten kanatlarından bir tüy
Kanımı kaynatan şiirin şehvetini coşturuyor gece
Kimim ben ya da kim olmalıyım, sorularla
kusturup zihnimin haritasını
En onulmaz yaralarla insan olmaya çabalamak hevesi vuruyor şah damarlarımdan
Et ve kemik baktığım her yerde binlerce ceset
Yaşamak, yaşamak bu olmasa gerek
Kırmalı zincirini bizi bu kokuşmuş dünyaya bağlayan her şeyin
Özgür bakışların mutebessim çehrelerin şiirini yazmalı o zaman şair
Başka şeyler konuşulur belki hem o zaman
Denizin atların yeni doğmuş bebeklerin avuçlarına yazılan
Kirlenmemiş yuzlerimize vurdukça umudun şavkı
Taze baharlar düslerimizde bir bereket çoğalır nasırlı ellerimizde
Umudun cağıltılı çağında en delikanlı çağında bulur kendini o zaman şair