Gözyaşınla küçült acını
Atomlarına ayır hem de.
Ve
Isıt sevgisizliğin usul soğukluğunu
Ellerinin leylak kokusu ritminde…
Steyşın model hüzünlerinin katmerli acısını
Yalnızlığının geveze suskunluğundaki
Islık çalan ve adı şimdiden asiye çıkan
Anlamla sına…
Sevdiğin adamı yürü
Isıt onu kaldırımların kırık taşları üstünde
Sevdiğin adamı dilek tut
Her yıldız kaymasının arkasından umut diye
Ve kötü huylu hayatın uyanıklılığı karşısında
Ona inat kötü olma!
Unutma
Bir karınca yuvasının güneye bakan kapısı
Gösterir sana gideceğin yolu…
Ve her daim
Sırt çantan da taşı
Saksısından bağımsız bir çiçek gibi
Uyanık umudunu…
Kayıt Tarihi : 26.10.2006 12:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
umudumsun sevgili
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!