Umudun Resmi Şiiri - Mehmet Karataş

Umudun resmini çiz dedi,
Yüzünü görmediği o ses bir gece yarısında,
Küçük bir beden çekti yorganını başına,
Kan ter içinde titreyerek korku dolu bir yürekle…
Gök gürlüyor, şimşekler çakıyordu
Masallardaki bütün canavarların aksi tavanda can bulurken…
Geceler asır oldu,
Kocadı körpe tendeki bir yürek...
Karanlıklar duval oldu,
Hasretse fırça.
Hicran rengine bin bir ton verip,
Başladı umudun resmini çizmeye...
Bebeklerin saçları ak, yüzleri kırışık
Mevsimler hep hazan…