Umudun Öyküsü – 2 - Şiiri - Fethi Aslan

Kod isimleriyle telefon defterime kayıtlı illegal sevdalarin,
firari hayalleri ile paylaşıyorum yanlızlığımı.
Ayrılığın koynundan damla damla mısralarıma düşüyor özlemin
Gecenin teninde dolaşırken gözlerim
dizelerinde seni,sensizliği taşıyan şiirler bulaşıyor ellerime.
Haritalar üzerinde gidiyorum yaşadığın yerlere
seni bulduğum yerde
emeklemeye başlıyor umutlar
seni bulduğum yerde yürümeye başlıyorum.

Yüreğimde,hasretinin karakol kurduğu zulamda biriktirirdim
nice zamandır ziyaret günlerinde,
kalın camlar arkasında topladiğım gülüşlerini.
Bile bile karaelmas madeni gözlerinin göçüklerinde kalacağımı,
yapay gübre kokulu sevdalar yeserirken sera yüreklerde
su katılmamıs aydınlıklar için,su katılmamış sevdalar için
mazgallar arasından toplardım gözlerinin duvarlarda bıraktığı izleri.

Bütün teoriler çürüyor gülüşlerinde,
bütün ideolojiler iflas ediyor birer birer gözlerinde.
Ey gülüşünde buzlar eriten sevgili,
bilirmisin ki ağızından dökülen her bir cümlede
ayaklanma olur ezilmislikler ülkesi gözlerimde.
Bilirmisin ki devrim olur her bir gülüşünle,
umutsuzluğun sömürgesi olmus yüreğimde.
Teşbihte hata ediyorum her zaman,
Ay`a,Gül`e,Güneş`e benzeterek seni.
Bir ayaklanma,bir başkaldırı
bir isyansın sen kadere sevgili.

Sonumun ipe çekilmek olduğunu bildiğim halde
haykırarak söylerim adını.
Yalın ayak,yüreğim ellerimde
bir özgürlük marşını söyler gibi haykırırım ismini.
Yalanım yok,pişmanlık yok,korkum yok
bilirim „sadece cesurca gülmesini bilenler hakedermiş hayatı“
hayatsın,ömürsün sen sevgili.

Kar yağdı buralara,
kardelen çiçeği dirençgenliğinde büyüyor umutlar.
Bir çocuğun masumiyetiyle inanıyorum birgün geleceğine,
ama yoksun ya, üşüyor umudun elleri.