Umudun Ötesinde Şiiri - Naime Özeren

UMUDUN ÖTESİNDE

“Savaşa Hayır!”

Gökten âdeta ateş yağıyor
Çocuk soruyor korkuyla:

"Cehennem dedikleri bu mu anne?"
Atılan kurşunlar can alıyor can
Kurşun kalem izi değil ki silinse
Giden canlar gelmiyor yerine…
*
Nasıl duymazlar bebek çığlıklarını?
Anaların canhıraş feryatlarını?
Neyi paylaşamazlar, nedir bu vahşet?
Neden bu açgözlülük, bu kin, bu hırs ne?
Bu savaş da bitecek er geç elbette
Her şey yerine konur günün birinde
Ya giden canlar…
Gelir mi bir daha geriye?
*
Bir ülke var biliyorum, umutların ötesinde
Sevgiler doğuyor orada her sabah, ufuk çizgisinde
Ne sınıf, ne sınır, ne silah, ne asker yok o ülkede…
Aydınlığa karanlıkta gidilir!
Dilimizde barış ve kardeşlik türküleri
Yürüyoruz kol kola, el ele, gönül gönüle
Bakmıyoruz kolumuzdakinin rengine
İster Hristiyan olsun ister Mûsevi,
Müslümansa ne çıkar, olsa Sünnî ya da Alevî
Sormuyoruz Lâz’mı, Kürt’mü, Türk’mü, Çerkez’mi?
Bundan kime ne?
Biz önce insanız insan, sonra kardeşiz
Dilimizde bir barış ve kardeşlik türküsü
SAVAŞA HAYIR! Diyoruz tüm gücümüzle
Hep birlikte söylüyoruz şarkımızı yürekçe
Herkes kendi dilince…,

Naime KOÇ ÖZEREN