Değil şimdi yağan yağmur;
Bir zamanlar dinlediğimiz,
Umutları fısıldayan.
Duymazsın sen.
Toprağa düşen hüznün hışırtısıdır.
Biliyorum, şu köşeyi dönünce kapına varacağım.
Değil korktuğum,
Nefretin
Ya da sözlerin.
Başkasıysa ya beklediğin...
Şimdi vakti değil...
Gözlerimde
Buğulu camlardaki silüetin.
Sonbaharın eli saçımı okşarken,
Şimşekler yakıyor geceyi.
Sırtımı sana verip
Dalıyorum aydınlığına sokağın:
"Duldasinda kasımpatıların,
Teselli bekleyen damlalar.
Nasıl da beyaz
Hüznün beslediği umutlar."
15.11.2016
Mustafa GöktaşKayıt Tarihi : 13.11.2016 22:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Göktaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/11/13/umudun-korkusu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!