Eğer ruhun sancılanıyorsa acımasızca, gözlerin buğulanıyorsa sorgusuz sualsiz, kalbin ağrıyorsa derinden ve sinsice, yangın yerine dönmüşse fikirlerin, kaçmak istiyorsa bedenin, iyi dinle şimdi beni!
Atan her kalp umuttur bizim için. Sabah akşam için, akşam da gece için umuttur. Nefes almayı başarmak, nefes vermek için bir umuttur. Ağlamaksa gülmeye... Yürümek koşmaya, koşmak yetişmeye, yetişmek yetmeye umuttur. Yetmek kurtulmaya, kurtulmak da cennete kabul edilmeye umuttur.
Hiçbir rüzgâr; fırtına bile olsa, yüzümüze kasırga gibi de vursa yıkmaz, yıkamaz bizi. Mangal gibi bir yürek, çelik gibi bir itikat, samimi bir tevekkül kapatır tüm boşlukları!
İçten bir yakarış aydınlağa bürür geceleri. Yıldızlar kaçacak delik arar; olanca heybetiyle doğan parlak bir güneşin karşısında. Açmaya yüz tutmuş kırmızı bir gülün necatı olur aydınlıklar. İçimize hisli bir nefes üfler serin sabah yeli belki, öylece ferahlarız. Kalbin tepelerine tırmanır tiz bir duygu, mutluluktan ağlarız.
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta