Bu en soğuk ve alacakaranlık varoluşta,
öylesine bir yalnızlıktır ki değemez kimse birbirine,
sarılamaz aslında hiç kimse...
Tıpkı en yüce mavi göğün ardındaki küskün alevden devler gibi...
Peki ya kendini aleve verirse insan?
Umuda dair bir mum misali?
Ya mumlarımızın ışıklarıyla ısıtsa birimiz bir diğerini?
Ya ışığıyla ısınsa birimiz bir diğerinin?
Kör Karanlığa isyan etse neşemiz,
Dans etsek parıldayarak?
Tıpkı mavilerin en büyüğü,
Göğün Ardındaki Yıldızlar Gibi..!
Kayıt Tarihi : 10.10.2025 19:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anlayın artık ey dostlarım, canlarım, kardeşlerim. Bak gel gör ki ne kadar kısadır bu hayat? Önemi yok ne kadar, nasıl ve kimlerle yaşadığının...Kalp kırmak için her daim kısadır bu hayat... Oysa ne güzeldir ! Bir tebessümle bin kez ısınmak... :)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!