Umudun Gözyaşları Şiiri - İrfan Karapınar

Beyaz entarili bir kadın
Kızıl hançerini sapladığında
Koynumda beyaz güller büyüteceğim
Ve daha neler neler söyleyeceğim
Aşk üstüne söylenmemiş

Öyle bir yaşamak ki
Gözyaşlarımla bir sayıklayışı
Öyle bir aşk ki
Yıllar boyu içimde
İstisna ne kalmışsa köşe bucak,sersefil
Çığlık çığlık büyüdü rüzgâr
Bir deniz sarhoşluğunda
Fersah fersah ötelerde sabahı aradım

Yağmur altında gözlerine vuruldum
Kimse yoktu,gözlerini kıskandığım
Kimse yoktu,ışıl ışıldı dünya
Gülümsüyordun,gözlerini buldum
Kırmızı bir kadehte seni yudumladım
Meyhaneler sustu
Sarhoşluğun beni deli edecek
Şimdi,saçlarını okşamak vaktidir
Buzlu bir sabah,isli bir meyhanede
Gözlerime vuran,gözlerinin aksidir
Uzun geceler sayıklayan bir korsan gemisinde
Limanlar kedi gibi dolaştı ayaklarıma
İşte yalnızlık,işte sensizlik,neden sonra başucumda

Eski bir Mısır şarkısında
Kleopatra kokan mısralarda seni aradım
Yokluğunun dakikaları ıstırap dolu
Bahar gelmiş,deniz gülmekte neyime
Şimdi boş gözlerimi avutuyorum
Yalnızlığım hatıralar kadar derin
Kelimeler,ne varsa hepsi yıpranmış
Her gece,bir rüyâdan uyanırcasına
Yıldızlar ağladı ağladı sensizliğime
Şiirlerle avuttum dünyalarımı
Şiirlerim bitince,her şey bitecek