Umudun Girdabı Şiiri - İbrahim Şahin 2

Takılır hayal odaklarına
lopların oltasına
Umududun çimlenmeye dönük
büyülü yüzü
Tatlı tebessümde mayalanır
kabarır,volkan volkan
Tatlı sözde çatlatır
gönül kabuğu
beyin küreyi
Beyin uyanır uykudan
Gönül dirilir ölümden
Bir bakış, bir okşayış,
bir söz... Yeşerir, filizlenir
Bir sarmaşık, sarar bedeni,
sarar bedenleri, gönülleri
Yeni umut tohumları saçar,
gönlün çoraklarına, beynin doruklarına

İrkilir beden,
ışılar gözler
Dirilir ayak, dirilir bilek
Başlar maraton
, koştukça uzar gider finiş
Finiş uzar, hedef büyür,
umut büyür, yürek büyür
Finiş yaklaşır, hedef büyür,
finiş; finiş. Hayal gerçek!

Umudun tohumu düşerse beyne
Dilde şarkı mırıldanır, yürek trampet çalar
Bir haset kıvılcımda söner, susar şarkılar
Bir acı sözde nazlı gül, büker boynunu
Solar yapraklar, kapanır taçlar,
kurur filizler, kökler

Umut gönül cefheri, beden motor gücü
Umut; sevgi, coşku, paylaşım,
insanın insansı şah damarı
Umutlar üstüne kin kusanlar,
nefret tohumu saçanlar
Kin gölü önce sizi boğar girdabında...

İbrahim Şahin 2