Umudun fakirliği hissedilince!

Söylemeyeceğim
Artık sana bir kelam etmeyeceğim
Senin hissiyatının serencamında serinleyeceğim

Kendi kendime
Yetmeyi bir şekilde öğreneceğim
Hicranımla gecelerin üzerinde düşleri göreceğim

Yüreğimin ahını
Kalbimin hüzün içinde hıçkırıklarını
Senden gizleyeceğim, hülyalarında yeşereceğim

Ne baharı ne ayazı
Sensizlikte nazar edilen her ayanı
Nağmelerde meşk edilen hüzzamı, hicazı, sabayı

Güftelere ram eden
Bestelerle cihana salınan hissiyatı
Mısraların rengârenk dalgalarını kalbin sancısını

Arzı mekânlar yasta
Sevdalarda ki duyarsızlar narada
Aşkın ülfeti ruhun hiç silinmeyen zarif diyarında

Yağmur yağsa da
Güneş çekilerek günü karatsa da
Umutlarım salkım saçak yüreğimle hep ağlasa da

Senin nazarında
Kalbinin duyarsız kaldığı hazanda
Atimiz zemheride ömür sessizliğin demi hicranında

Ne söylense kar etmeyecek
Ömrüm sensizlikte çürüyüp tükenecek
Aşkın sahillerinde, yalnızlığın kadriyle asudeleşecek

Nazlı çiçeğin güzelliğinde
Serabın hal iklimde ki sessizliğinde
Hasretin demiyle, ölümün güzelliğinde aşkın çilesiyle

Gam değil artık
Mezarlar içinde yok bir farklılık
Topraktır muhabbette tek saydamlık hesaptadır darlık

Mustafa CİLASUN