Umudun Evi Yok Sevincin Adresi

Ah… çocuk
vakitsiz açan
bit çicçek tarlası gibi
yüreğin

beyaz kardelenler
sarı papatyalar
bükmüş boyunlarını
ip – ince boynundan
güneşe bakıyorlar

her iç çekişte
dünyanın bütün çiçekleri
kanamada
bütün kuşları havalanmada

umudun evi yok
sevincin adresi
ah… neylersin çocuk

ah…. çocuk
vereceksen
rüzgarlara ver sesini
tomurcuklara ver
baharı muştulasın yarınlara

benim yıldızım yitik
yıllarım yorgun
ne yaşadıysam dünyada
ince sızı yoksulluklar örter
ince sızı dostluklar

mümkünü yok artık
gittiğim her yere
soluk yüzünü taşıyacağım
ve seni her düşündüğümde
çağımın utancını yaşayacağım

1985 Oluşum Dergisi Fransa