Karanlığın içinden çıktım şafak sökerken,
Bakıp bir selam verdim, gönlün efendisine.
Güneşi karşıladım sabahtan bile erken,
Açtım gönül kapımı yarenin kendisine.
Ne kimseye baş eğdim ne kaçtım köşe bucak,
Umudu umuduma bağlayarak yürüdüm.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta