Umudun En Alttakileri.. Şiiri - Kadim Laçin

Dünya ya geldiğimiz gibi değildi hayat

Büyüdükçe gördük zorlukları

Yaşadıkça izledik adaletsizlikleri

Koyun koyuna iken yataklarımızda anladık yoksulluğu

İlk önlüğü giydiğimiz gün ana dilimizin geçersiz sayıldığına
tanık olduk

Sofralarımız yoktu toprak kokan evimizde,ne de yatak odamız

Her titreyişimizde acılara boğuluyordu yüreklerimiz

Koca çelişkiler, horlamalar, baskılar ve zulmün
yumağındaydık ki

yaşadıkça ve büyüdükçe öğreniyorduk farkımızı

Oysa Kardeşçe düşünmüştük herşeyi

Çünkü paylaşırdık ayakkabılarımızı, yatak ve ekmeğimizi

Sonra güneşimizi, suyumuzu, köyümüzü ve dağlarımızı..

Doğduğuz topraklarda dahi özgür olamayacağımız bilemezdik

Zalimlerin zulmünde çelikleştikçe susamıştık hürriyete

Korku baryerlerine çarptıkça yalnızlaştırılıyorduk

Dünyamızı parçaladıklarını büyüdükçe anlıyorduk!

Bir de deprem de anlamıştık ötekileştirildiğimizi

Biz büyüdüğümüzde bize, birşey bırakmayacak kadar
paylaşmışlardı gezegeni..

En alttakileriz, en dipten gelenleriz umut yüklendik geliyoruz,

Büyüteceğiz yarına dair herşeyi

ve bir daha dokundurmayacağız yeryüzüne, vahşinin pençesini!

05 kASIM 2011