I.
Yaşamak,
başını göklere kaldır bir bak!
maviyi kucakla, beyazla örtün
derman diye sür yarana büsbütün
kopar mutluluk rıhtımlarından kirli dalgaların
çıkardığı beyaz köpükteki hayat sevgisini
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta