UMUDUN DEFNi… Şiiri - Feride Bektaş

Saçları tel tel ağardı ettiğim duaların,
Çizgi çizgi yüzü çukurlarla dolmuş hayallerin,
Beli doksanlık bükülmüş ihtiyar düşlerin,
Bir sanduka içinde omuzlarda taşınmakta,
Yıllar yılı yüreğimde beslediğim umut;
Beni ben eden, ne varsa alıp götürdü,
Yol almakta bir mezara doğru,
Dışarıda kalan tabut.

Sonbaharlarda bitmeye yüz tuttu,
Üşüyor umutsuz kalan düşlerim,
Çırılçıplak yaslanmış bir duvara,
Bikesliğim,yalnızlığım,suskunluğum,
Her yan ayaz,dört yanım kar,tipi,
Ardım ateş,önüm uçurum,
Bir yanda kasırga, bir yanda tufan
Bu bir felaket,bu bir kıyamet,
Bu nasıl acı! bu nasıl bir ızdırap?
Beni ben eden, ne varsa alıp götürdü,
Yol almakta bir mezara doğru,
Dışarıda kalan tabut.

Bu ne hikmet? Hey hat!
Umut yine sarılmış beyazlara,
Bu ne bir ak damatlık ne de gelinlik,
Dört metrelik patiskadan bir bez,
Bağlanmış başından ve ayağından,
Konmak üzere bir çukurun dibine,
Beni ben eden, ne varsa alıp götürdü,
Yol almakta bir mezara doğru,
Dışarıda kalan tabut.

Dimağımda hasret şiiri,
Gözlerimde kıpkızıl bir nehir,
Can alan matem bırakmadı us,
Kucağında ölümü tattığım ayrılık;
Ecel ile barışık vuslat ile küs,
Ötelere yol alan umutsuzluk,
Mahşer günü nereye kaçabilirsin ey umut?
Beni ben eden, ne varsa alıp götürdü,
Yol almakta bir mezara doğru,
Dışarıda kalan tabut.