Umudun Cepheleri Şiiri - Yusuf Kazak

Esrarıyla gecenin,
Apansız coşkusuyla seni düşünmemin,
Doğrulan yüreğim pervasızlık ikliminde,
Siluetinle kuşkulardan azade...

Korkusuyla yitirmenin hayalini,
Gözlerim sensizliğin nöbetinde;
Yaren, ay ışığına mütemadiyen.
Umudun cephelerinde askerce...

Tutkusuyla aşkının, her zerreni
Her zerreme muhtaç kılan;
Benliğim, yokluğunun sefaletinde
Bitmez tükenmez nefesimce…