Umudun bittiği yerde gözyaşı başlarmış!

Umudun bittiği yerde gözyaşı başlarmış.
Ya içine akarmış sevdalının,
Ya da çiçek olurmuş yanağından süzülen.
Yanağından süzülen gene bir nebze daha iyidir,
Her damla da ateş yüreği ıslanır sevdalının.
Ama içine akan varya işte o fenadır.
Acılar, kaybolan hayaller,umutlar,pişmanlıklar,
Bunlar yakar o hassas yüreği,küçültür.
Masumiyet yok olur o anda,
kin nefret dans eder etrafta.
Ve yürek yeniden büyür.
Zaman geçtikçe daha da büyür yürek.
Kinle nefretle doyasıya beslenir.
Geçmiş görmezden gelinir,
Gelecekle bağlı o ince ip kesilir.
İşte kesilen o ip umududur sevdalının.
Ve bilir ki artık,
Umudun bittiği yerde gözyaşı başlamıştır.
Ne yanaklardan süzülüyordur artık,
Nede içine akıyordur.
Artık etrafa sıçratıyordur iğnelerini.
Mutsuzluk perdesi kalkacaktır zamanla.
Kini oynayan bir çocuk olacaktır etrafta.
Tek arkadaşı intikam kalacaktır yanında.
Geceleri sessiz hıçkırıklar bölecektir uykularını.
Ve umudun bittiği her anda gözyaşı başlayacaktır.
Gözyaşı bitince de ölecektir yürek.
Ölüm meleği gelip alacaktır yanına,
Bunu bilen sevdalı artık sadece o günü beklemektedir....