Umudun Bittiği Yer Şiiri - Mehmet Yaş

Yerin belli iken gönül köşkünde,
Ne yaralar açtın sen bu düşkünde..
Yirmi beşinci bir, saat yok günde!
Biliyorsun işte nerde bulursun;
Umudun bittiği yerde bulursun!

Zaman dediğin bir su gibi akar,
Mazi dehlizinde bir ışık yakar,
Yeşil gözlerinle semaya bakar,
Gözünü kör eden ferde bulursun;
Umudun bittiği yerde bulursun!

Gurbetin bilinmez mahallerinde,
Bir öksüz goncanın nihallerinde,
Küme bulutların hayallerinde,
Kahrınla yorgun bir ser’de bulursun;
Umudun bittiği yerde bulursun!

Tersine dönerde feleğin çarkı,
Terk eder gidersem ben evi, barkı,
İçine dolarken bir hüzzam şarkı,
Nota’larda perde, perde bulursun;
Umudun bittiği yerde bulursun!

Bir gün yenilirsem eğer cinnete,
Değmiyormuş yalan dünya mihnete,
Alsalar da girmem sensiz cennete,
Narı cehennemlik şer ’de bulursun;
Umudun bittiği yerde bulursun!

O gün gururunu ölsem de yıkmam,
Giderken kimsenin canını sıkmam,
Üzülme bir daha karşına çıkmam,
Beni artık, sen mahşerde bulursun;
Umudun bittiği yerde bulursun!

Bir dua okursan gelip başıma,
Ayak ucumda dur..geçip karşıma,
Elinde güllerle, mezar taşıma,
“Sevgilim ben geldim..” der de, bulursun;
Umudun bittiği yerde bulursun!

18.06 2007