Umudun Adı İstanbul Şiiri - Ömer Temel

Birgün yazılırmı bilemem,
Nedir, kimdir İstanbul?
Yazılamaz, herhalde;
Zira kelimeler, bu konuda fukara.
Yarışmalar; Sesli düşünmek,
Birçoğu, demonstrasyon sanata.
Oysa İstanbul yaşanmakta,
Ve yaşamın en ortasında.
Çok farklı,Van’da ki hayatla,
Erzurum’da veya Şam’da olanla.
Zaten Adına yarışmalar yapılan,
İstanbul ayrıcalığı da burada.
Ne para yeter, ne zaman, nede can.
Çileli, zevkli hayat çelişkisi,
Yalnız İstanbul’da.

Otogar da bir simsarla,
Çok zengin işadamı na,
Aynı umut,bedava burada.
Taşını bilmem, toprağını da,
Ama, umudun altın olduğu kesin, İstanbul’da.

Ya umutsuzluğun yeni umutları?
Çaresizliğin bu çılgın denizde,
Ani depresyonları?
Canavar kesilmiş sokaklarda.
Masum, öksüz dinlemiyor,
Göz budaktan sakınılmamakta.
Bu nasıl umut ki, adam gırtlaklamakta.
işte İstanbul;
İşte, iç içe geçmiş binlerce muamma.

Rize’de İstanbul alınır, İstanbul satılır.
Adana’da pamuk tohumu, İstanbul için atılır.
Başkent, baş gibi görünür,
Ama bütün hesaplar, İstanbul için yapılır.
Bütün İller, muhakkak İstanbul milli takımlıdır.

Genede güzel, İstanbul adam olana.
Güzel elbet, şöyle sereserpe boğaza doğru uzanıp,
Bir demli çay yudumlayana.
Aklında sayısız endişeler olsada,
Ve gözleri, dipsiz sulara dalsada,
Bir çaydan sonra, pehlivan gücü, kendinde bulana.

Umut, yalnız İstanbul’da, Ağrı dağı kadar koca,
Ufuklarda kayboluş kadar uzunca.
İnsan, Taksim’de Pikasso’ya inat sanatkar,
Bağcılar’da, tuğladan duvarlara bile, kanaatkar.

İstanbul’u mesken tutan yar,şimdi ne yapmakta?
'Ey İstanbul! Sen hanmısın? ' Serzenişi,
Gelinleri, hala yarsız koymakta.
Damat, yar'ine geri dönermi bilinmez.
Bilinen şey o ki;
Gelin'de damat’ta umutla yollara bakmakta.

Can İstanbul! Boğazına iyi bak,
Bizleride ihmal etme.
Biz seni ihmal etsek de, sakın küsüp biryerlere gitme.
Canan İstanbul! Bütün dünya sana yolcu,
Sen, bütün dünyaya gemi.
Gözüm iste vereyim.
Aman, kendine iyi bak. Emi!

21.04.2006